سرعت تغییرات در تکنولوژی و رفتار انسان ها، فقط کمی مانده به سرعت نور برسد! آیا سازمان شما برای تطابق با چنین تغییراتی توانایی لازم را دارد؟ جهانی شدن در هر حوزه ای به ابزار هایی برای رسیدن به یک ادبیات مشترک در همان ساختار نیاز دارد. پیشرفت های اخیر و دگرگونی و بعضاً تعارض در مفاهیم گذشته، تحولات شگرفی در انواع گزارش گری های داخلی و خارجی شرکت ها را در پی داشته است.

بر اساس رویکرد انجمن گزارشگری یکپارچه بین المللی (IIRC-2021)، هدف یک گزارش یکپارچه، ارایه بینش در مورد منابع و روابط مورد استفاده و تحت تاثیر یک سازمان است، که در چارچوب گزاشگری یکپارچه، مجموعاً به عنوان “سرمایه” شناخته می شوند. سرمایه فکری یکی از انواع سرمایه شرکت هاست. چارچوب گزارشگری بین المللی، هدف یک گزارش یکپارچه را بیان ارزش سازمان در یک نقطه از زمان، ارزشی که در طول یک دوره خلق، حفظ یا کاهش می یابد، یا استفاده یا اثرات آن بر تمام سرمایه ها، در قالب پول یا یک مبلغ نمی داند. بلکه بیان می دارد توانایی سازمان برای خلق ارزش می تواند به وسیله ترکیبی از اطلاعات کمی و کیفی، به بهترین شکل گزارش شود.

دیگر ایجاد سرمایه با مفهوم cash و Capital چالش اصلی در کسب و کارها و سازمان ها نیست؛ بلکه موضوع مهم تر خلق، نگهداشت و افزایش ارزش با استفاده از ترکیب انواع سرمایه های نقدی و غیر نقدی از جمله سرمایه فکری است.

در راستای کاهش اثر وزنی دارایی های مشهود شرکت ها در روند رشد، بهره وری و در نهایت سود سازی آنها و لزوم در نظر گرفتن تاثیر عمیق دارایی های نامشهود، که از جمله مهمترین آنها می توان به سرمایه فکری اشاره کرد، روش های شناسایی، تدوین و تبیین و در نهایت ارزش گذاری این نوع داریی ها را با روش تدوین “بیانیه سرمایه فکری” در کمیته تخصصی بیانیه سرمایه فکری به کار می گیریم. تعداد زیادی از عوامل (نامشهود) وجود دارند که بر کارایی و اثربخشی عملکرد و موفقیت سازمان در بازار تاثیر می گذارد. آنها بخشی از سرمایه فکری سازمان بوده که متشکل از سرمایه های ساختاری، سرمایه انسانی و سرمایه ارتباطی-رابطه ای است که می بایست قابلیت شناسایی، اندازه گیری، ثبت و ارزش گذاری را داشته باشند. این عناصر، بخش عمده ای از منابع نامشهود یک سازمان را توصیف می کنند.